Dagboek Thailand 1-04-2004 tot 29-04-04

Don 01-04-04  Eerst maar eens boodschappen  gedaan want de koelkast was leeg en als ik van Beam’s kookkunst wil genieten moet er toch voorraad zijn. De markt is dichtbij maar voor vlees en vis durf ik het daar niet aan, te veel vliegen en stank. Vervolgens naar thaise les en bij thuiskomst stond er weer een goddelijk maal te wachten. Na het eten ben ik op jacht gegaan naar olielampjes voor Sybrich van de Zeeman op Vlieland, na wat verwijzingen belande ik op Nuklea market, waar voornamelijk locals komen, en werd nog al nagestaard. In een winkeltje vond ik vier lampjes, maar nabestellen was niet mogelijk dus verder op zoek, op het laatst toch nog een winkeltje gevonden, ze hadden alleen de glaasjes maar konden zoveel bijbestellen als ik wilde,nu moest ik noch zien te weten te komen hoeveel sybrich er wilde hebben, maar haar telefoonnummer ontbrak dus snel naar Ilmar en Syts ge‘sms’t maar na herhaaldelijk versturen geen respons, op een email aan Syb ook geen respons dus vòòr Cambodja wordt het niks, en er na weet ik niet of ik ze op tijd binnen heb, waarschijnlijk alle moeite voor jan lul.

Vrij 02-04-04  Vroeg op en om 10 voor half 8 in Soi Postoffice waar de chauffeur al ongeduldig stond te wachten, dat heb je hier altijd, zelf komen ze altijd te laat maar als farang ( vreemdeling ) kun je niet vroeg genoeg komen of je bent te laat. Na nog wat mensen oppikken kon de tocht van 5 uur beginnen. Eerst drukke wegen, maar naar mate het rustiger werd nam het roekeloze rijgedrag van onze chauffeur toe, inhalen doe je bijvoorkeur in de bocht, want dan zie je je tegenliggers en het onheil tenminste niet. Naar de grens voor visum etcetera, ik moest nog een boete betalen voor z.g. overstay (200Bath, 4 euro),1 dag te laat het land verlaten volgens hun, hetgeen discuteerbaar is 30 dagen is geen 28 dagen!.Na een half uur visa handelingen konden we dan het voormalige rijk van de Khmer binnen treden, en met de taxi naar het hotel 300m verderop. Met dezelfde taxi spreken we af s’avonds naar het dorpje Koh Kong te gaan, erg primitief hier, heel veel hutjes en lage behuizing maar zeer veel ruimte, alle huizen staan bijna op een eigen voetbalveld. Een ongelooflijk verschil in scenery tussen Cambodja en Thailand. Naar een restaurant, geen coke light, met de taxi naar de plaatselijke supermarkt, hebben ze het ook niet, ze snappen het ook niet en zijn blij als ergens een beetje kalorieen in zitten dus wie drinkt er nu coke light? Na het bijzonder smakelijke eten naar de plaatselijke hoerenschuur ( de chicken farm ) van mamma sam, een oude golfplaten schuur met buiten een paar zitjes, veel jonge meisjes, binnen een paar hokken en een gat in de vloer voor de noodzakelijke behoefte. Ik was vergezeld door een paar Engelse heren die de bloemetjes buiten gingen zetten en elk twee meisjes meenamen naar een hotelkamer in town. Zelf ben ik met een paar locals en onze chauffeur naar de plaatselijke disko geweest, alles bij elkaar een zeer enerverende dag.

Za 03-04-04    Vroeg op eerst email checken, zwembad, dagboek schrijven, samen met de Engelse heren ontbeten en ervaringen uitgewisseld. Met de taxi naar Koh Kong centrum en hier overstappen in een gammele bus, die een oneindig aantal keren heen en weer door het centrum reed, waarna de tocht kon beginnen. We reden langs wat werd aangeduid als het vliegveld en ik maakte nog het grapje dat we ook wel het vliegtuig konden nemen, maar eenmaal in de bergen waar de weg heel erg slecht werd en het elk moment leek als of de bus uit elkaar zou rammelen, moest ik er niet aan denken in een vliegtuig van een zelfde kwaliteit te zitten. De wilde hobbeltocht van 7 uur werd vier maal onderbroken door een oversteek op veerpontjes van een nog mindere kwaliteit, maar met een adembenemende blik over de rivier waarop ze voeren. Na onderweg nog eenmaal gestopt te hebben omdat de v-snaar van de airco het begeven had, en niet gerepareerd kon worden, lang leve de hitte, kwamen we in Sihanoukville aan. Ik had besloten om niet naar Phnomm Phenn te gaan daar de tijd toch wel erg kort was, omdat ik maandag ochtend met de boot terug wilde naar Koh Kong. Ik moest er niet aan denken om dinsdag ochtend om 7 uur, de zelfde busreis nog eens te moeten maken. De boot vaart maar een maal per dag om 12 uur zodoende moet ik dus maandag al weer naar Koh Kong. Op zoek naar een hotel. Mijn Engelse vrienden hadden een zeer goedkoop adres, 4 euro per nacht, maar bij inspectie vuil en armoedig en niet geschikt. Mijn vrienden vertrokken richting Victorie-hill ( een soort hippie en backpackers wijk ) en ik liet me naar het enige hotel met zwembad brengen. Heel mooi nieuw hotel voor 18 euro per nacht dus twee nachten geboekt. Nu het nachtleven verkennen. Ik had met mijn brommerboy afgesproken dat hij de hele avond bij me zou blijven voor 4 euro en eerst een sightseeing gemaakt, het stelde allemaal niet veel voor, hij vertelde mij dat hij wist waar mijn uit het oog verloren Engelse vrienden zich bevonden en reden we naar Victorie-hill, waar ik ze in een van de vele kleine kroegjes trof. Ze hadden een paar landgenoten ontmoet en gaven zich driftig over aan het poolbiljart, hetgeen mij node tot vertrek. Met mijn brommerboy verder het nachtleven in. Hij liet me een zandpad met hutjes a lá mamma sam( zo’n 200 stuks) zien, waarbij de walletjes in Amsterdam in het niet vervallen, en vertelde dat het heel normaal is als een man sexsueele behoeftes heeft, hij naar de meisjes van mamma sam gaat. Hier mee bevestigde hij weer dat de hoeren hier niet uitgevonden zijn door het sex- toerisme, maar het sex-toerisme is uitgevonden door de al eeuwig aanwezige protitutie. Bij navraag naar mannelijke prostituee’s bleek mijn brommerboy niet instaat om me iets te laten zien, en na wat rond gescheurd te hebben ben ik me gaan verpozen in de plaatselijke café’s en de enige disko die het dorp rijk is, Blue Storm. Na een uur was ik het zat en liet me door een nieuwe brommerboy naar mijn hotel brengen en ontviel me dat het wat betreft de boys hier wel tegen viel. Hij melde mij prompt dat hij wel beter wist en wat zou regelen. Na tien minuten kwam zijn vader met twee jongens achter op de brommer aanzetten, ik mocht kiezen, ze leken mij alle bij niet ouder dan veertien en heb voor de eer bedankt met achterlating van 5 euro voor de moeite.

Zo  04-04-04   Ik had me er al bij neer gelegd dat de dag niet veel bijzonders zou brengen, al doende bij het zeer karige ontbijt mijn dagboek geschreven, waarna ik bij het zwembad heerlijk heb liggen lezen. De middag wilde ik op het strand verbrengen, dus mijn spullen gepakt en richting strand. Voor het hotel trof ik Bob en Brain mijn engelse reisgenoten die een brommer gehuurd hadden, en ook op weg naar het strand waren. Ik zou die paar 100 meter wel lopen, maar werd aangesproken door een wel zeer leuk uitziende brommerboy die aangaf een wat ruimere invulling aan zijn vak te willen geven. achterop gesprongen en achter Bob en Brain aan, om snel weer afscheid van hun te nemen, we zouden elkaar de volgende dag wel bij de veerboot treffen. Mijn brommerboy, Sao, nam me mee over een eindeloze slechte weg naar een kleine waterval, en na daar wat rond geklauterd te hebben, zijn we er ook onder gestapt. Heerlijk, alleen was het goed dat ik niet van te voren gezien heb uit wat voor poel het water zijn oorsprong had. De eindeloze weg weer terug naar een restaurant in de stad en lekker gegeten. Sao gaf aan dat hij moe was en wat wilde slapen. Verbazing wekkend hoe je met iemand kunt communiceren, zijn engels kwam niet verder dan yes en no en mijn Cambodjaans was geen haar beter. Naar het hotel, duik in het zwembad, wat gymnastiek en een uurtje slapen. Sao moest  het een en ander regelen met degene van wie hij de brommer leende en zodoende spraken we om 6uur af op het strand. Het hotel had de beschikking over een computer-ruimte en na wat onderhandelen over de uurprijs mocht ik voor 1 dollar de computer gebruiken ( i.p.v. 1 dollar per 10 minuten internet ) en heb ik mijn dagboek  ingevoerd. Precies om 6 uur melde Sao zich weer op het strand, nu netjes aangekleed. Weer naar het restaurant aan de markt, hij legde uit dat hij samen met zij ouders een hutje had in de overdekte fruitmarkt aan de overkant en ik nam aan dat mijn bezoek aan het restaurant hem wel enige vorm van goodwil zou opleveren. Hij bestelde steak en ik ook, alleen de woorden Cambodjaans voor het gerecht verschilden. Eerst werd er een overheerlijke vleesschotel gebracht met rijst voldoende voor ons allebei,  waarna  na een uur wachten een bord met twee uitgebakken lappen moddervet vlees verscheen aangevuld met nog vettere frites. Van de steaks hebben we nog iets geproefd, niet te vreten, maar de frites hebben we gelaten voor wat het was, een slaolie reservoir. Nu was Biba aan de beurt, letterlijk aangegeven als "Guesthouse, Massagesalon, Café, Bar, Restaurant, Disco, Dance en Karaoke Club". Het gebeurde er ook allemaal, na plaats genomen te hebben aan een tafel kregen we de menukaart. Alleen een ander soort vleeswaren als dat ik me had voorgesteld, allemaal mooie meisjes met bijbehorende prijzen, we hebben voor de eer bedankt en cola en sodawater besteld. Onderleiding van afgrijselijk vals zingende karaoke zangers werd er afwisselend traditioneel en modern gedanst. Sao en ik besloten om ons ook over te geven aan dit dansfestijn en werden door de menigte luidruchtig aangemoedigd. Een enkel hoertje probeerde mij nog wel te versieren maar werd er al gauw door de omstanders er op gewezen dat we iets anders in petto hadden en hun moeite vergeefs was. Wat later op de avond werden van af menig tafeltje toe geproost, maar met een vingertje richting lege bierkan wijzend en of ik maar wilde fêteren, t'werd tijd om naar het hotel te gaan. In het hotel aangekomen bleken we beiden  nog honger te hebben maar  de 24 uur's roomservice was niet meer aanwezig. Na de receptionist duidelijk gemaakt te hebben dat ik dat voor een dergelijk klasse hotel een schandaal vond, was hij bereid om wat uit het dorp te laten bezorgen. Helaas was Sao voordat het eten kwam al ingeslapen waardoor er een bord retour kon. De receptionist die mij op het balkon bediende nam het met een big smile mee terug, waaruit ik opmaakte dat hij zelf ook honger had !!!!  

Ma 05-04-04   Sao was vroeg wakker en vertrok naar huis omdat hij weer wat moest regelen,  ik zelf ben naar het zwembad gegaan voor een paar baantjes, en heb nog wat van het nog kariger ontbijt genuttigd. Er was een groep fietsers in het hotel die een promotie-tocht door Cambodja, Thailand, Laos en Myanmar( spreek uit Birma ) maakten, en hadden het buffet kaal en de tafel bijna mee opgegeten. Maar weer met de volgend brommerboy een foto-trip door de stad gemaakt en kwam toch wel hele bijzondere dingen tegen uit het Khmer tijdperk ( zie de website ). Gelijk met ons arriveerde Sao ook bij het hotel en heeft me na wat gymnastiek op de veerboot naar Koh Kong gebracht. Dit bleek een soort snelboot en was geheel afgeladen, ik ontdekte dat ik een kaartje zonder stoelnummer had dus ook geen zitplaats, er waren veel meer kaartjes verkocht dan stoelnummers en er waren een aantal mensen zomaar ergens gaan zitten zodat dit een vreselijk tumult gaf. Een Duitser liep afgrijselijk te schelden op alles en iedereen maar in het bijzonder op het bedrijf dat de fietstocht (onze fietsers waren ook aan boord) organiseerde (hij was een genodigde). Ik kon het niet nalaten hem in duidelijk engels te vertellen dat hij wel een erg grote bek had voor iemand die zijn eigen reis niet betaalde!!! Een luid applaus was het gevolg en de Duitser zweeg. Intussen waren bemanningsleden bezig met het aanslepen van krukjes, zodat toch iedereen de reis van 4 uur zittend kon doorbrengen. De boot vertrok en binnen een mum van tijd was een  gedeelte van de passagiers waaronder ik naar het dak vertrokken (moet je bij ons eens proberen met z'n 50en op het dak van de koegelwieck ) zodat er in de cabine in een keer een zee van ruimte was. Na een fantastische tocht en een tussen stop op een klein eilandje, waar ik zeker een keer wil gaan kijken, kwamen we in Koh Kong aan alwaar de plaatselijke fanfare en een groep traditioneel aangeklede meisjes de fietsgroep onthaalden. Wij werden onthaald door een zwerm  brommmerboy's die je allemaal op de brommer wilde sleuren. Bob had een schone niet stinkende er tussen uit gezocht, en met twee vriendjes van hem gingen we op weg naar de plaatselijke bouwval die doorging onder de naam hotel, en na het gebruikelijke afdingen, inchecken en verwisselen van brommerboy (die van Bob, Phiak geheten, was gewoon veel leuker dan de pokdalige aap van mij, en daar de heren reeds op de hoogte waren van mijn voorkeur leverde dit weinig bezwaar op) op weg voor een nieuwe sight-seeing tour. De plaatselijke gevangenis maakte het meeste indruk, als je aanneemt dat de hutjes er voor de woningen zijn van het personeel kun je een voorstelling maken van wat er zich binnen de muren afspeelt. Terug naar het hotel douchen en omkleden. Vervolgens naar het Thaise restaurant waar we vrijdag ook gegeten hadden en aansluitend op zoek naar een kroeg. In  tegenstelling tot Thailand rijden de jongens hier zeer rustig maar halen overigens wel de zelfde capriolen uit. Naar wat rondgereden te hebben kwamen bij een hok wat men karaoke bar noemde en omdat we de brommerboys niet teleur wilden stellen zij we er naar binnen gegaan en werd er on-gekoeld bier en cola gehaald, na wat aandringen kwam er ook nog ijs zodat het feest kon beginnen. Ik had  verwacht dat een van de jongens of van de twee meisjes wel wat kon zingen, maar niet dus, en engels-talige karaoke was ook niet voor handen zodat we naar een uurtje, zei muziek harder en wij muziek zachter, het wel gezien hadden, en de heren zich naar mamma sam lieten vervoeren en ik me naar de plaatselijke disko waar ik al snel weer vergezeld werd door de andere brommerboys en we weer een gezellige avond beleefden. Voor de goede orde met Phiak geen gymnastiek.

Di 06-04-04     Om 8 uur trof ik Bob op de veranda van het hotel en besloten we op zoek te gaan naar een gelegenheid om te ontbijten. Het gevonden restaurant annex guesthouse bood een goede kaart en een engels ontbijt dat Bob wel aanstond en na koffie besteld te hebben en hij uitlegde hoe hij zijn ontbijt wilde hebben verdween onze dame uit het zicht om na verloop van tijd terug te komen met ook voor mij een engels ontbijt dat droop  van de vettige smerigheid inclusief de witte bonen in tomatensaus en gebakken tomaat "whlagg wie bedenkt zo iets" gelukkig zag het gebakken ei er enig sinds apeteitelijk uit en na de hompen stokbrood in wat dunnere plakken gesneden te hebben kon ook voor mij dit feestmaal beginnen. De heren hadden besloten om wat vroeger naar de grens terug te gaan en ik wilde met mijn reeds ter tonele verschenen brommerboy nog wat rond neuzen. Na een bezoek aan de plaatselijke markt die in het geheel niet tegen viel en een zeer  uitgebreide goudsmid afdeling had vroeg ik aan mijn brommerrist of hij mij hun huis wilde laten zien, en na wat aandringen en verontschuldigingen stemde hij toe en ben ik bij zijn familie op bezoek geweest. Hij leidde mij naar een schamele golfplaten, triplex en golfkartonnen hut zonder keuken water of was gelegenheid, waar hij met zijn vader en moeder en twee zusjes en broertje woonde. Ik werd er uitermate vriendelijk ontvangen door zijn familie en de hele buurt en na wat grappen met de kinderen uitgehaald te hebben ben ik weer vertrokken. Phiak schaamde zich maar na een indringend en filosofisch gesprek over relativisme en hem op zij hart drukkend dat je je nooit moest schamen over je afkomst klaarde hij weer helemaal op. Nadat we wat rondgereden hadden melde hij, dat hij naar de plaatselijke fotograaf wilde om een foto als souvenier te hebben, en maakte met deze een afspraak op de brug naar het vasteland. Nadat deze wat plaatjes geschoten had, gevraagd wanneer ze klaar waren. Dat ging dus een paar dagen duren en nadat mijn vermoeden dat mailen niet tot de mogelijkheden behoorde bevestigd werd, spraken we af dat ik dan maar over een paar maanden terug moest komen. Hetgeen ik zeker voornemens ben naar dit prachtige leuke land dat nog iets weg heeft van het wilde westen. Mijn motor bevond zich nog steeds voor de deur van Koh Chang Travel alleen waren helm en accu gestolen, maar`de motor startte nog dus op weg naar huis. Onderweg nog de elektriciteitsrekening betaald bij 7-Eleven ad 45 euro.  

Wo 07-04-04   De dag begon gewoon en heb me om 2 uur weer bij mijn juf gemeld, we hebben wat gebabbeld en afgesproken dat ik de volgende dag met het Thaise schrift zou beginnen, ik had het gevoel dat het met Thaise conversatie niet zo lekker liep daar juf's engels toch wel heel erg slecht was en ik toch nog iets wilde leren voor mijn geld. Om drie uur belde Beam op dat hij geen verbinding met de ambassade kon krijgen dus vloog ik naar huis en ging aan de telefoon hangen, na een half uur nummer draaien en doorverbonden te worden en vervolgens weer afgebroken te worden kreeg ik eindelijk een Thaise juffrouw aan de telefoon die me monter melde dat ze me niet meer door kon verbinden daar het over half vier was, degene die mij kennen kunnen zich nu wel voorstellen welke geluiden ik hierop produceerde maar alle scheldwoorden en dreigpartijen mochten niet baten ze hing op. Ziedend van woede draaide ik nogmaals het nummer en na weer de automatische be-antwoorder beluisterd te hebben drukte ik uit kwaadheid drie maal op de 2 en zie ik werd door verbonden, er werd opgenomen en ik vroeg naar de consulaire afdeling, daar spreekt u mee melde een vriendelijke Thaise stem, ik het nummer van Beam zijn dossier doorgegeven en na enig zoeken melde zij dat het verzoek was goed gekeurd, Beam kon langskomen met ticket en reisverzekering en zijn paspoort met visum ophalen. Ik kon mijn oren niet geloven en vroeg nogmaals of ik het allemaal goed gehoord had en ze bevestigde alles duidelijk. Beam opgebeld die zij oren ook niet kon geloven maar over gelukkig was.

Do 08-04-04    Beam zou vandaag vroeg naar Pattaya komen maar melde in de ochtend dat hij zich wat verslapen had en om 2uur kwam, mijn juf afgezegd en met Beam een ticket wezen kopen, voor hem is de heen reis op 10 mei geplanned, hetgeen voor mij wel prettig is omdat ik dan in Nederland de tijd heb om het een en ander te doen. hierna naar een verzekering's bedrijf voor zijn verplichte reisverzekering, ook dat lukte net op tijd zodat Beam vanavond weer terug kan naar Bangkok om morgen het door hem zo fel begeerde visum op te halen. Onderweg begon mijn motor weer te koken maar heeft ons verder zonder problemen thuis gebracht, morgen maar weer naar de reparateur.

Vrij 09-04-04 Vandaag mijn eerste les Thais schrift gaat erg goed ik heb het idee dat ik weer wat leer, Beam had wat problemen bij het ophalen van zijn ticket, want zijn visum was voor 30 dagen en zijn terugreis was 2 dagen te laat geplanned, mierenneukers!!. Hij moest dus zijn ticket laten veranderen, gelukkig was dit snel gebeurt. Mijn motor weer eens weg gebracht en maar weer afwachten.

Za 10-04-04    Mijn motor was gedemonteerd en de monteur was aan het knoeien met een stuk aluminium, ik ben met schuurpapier op een glasplaat zelf maar aan de gang gegaan om de kop te vlakken en de monteur er op uitgestuurd om een nieuwe koppakking set te halen. Na een uur slijpen kon de boel weer in elkaar en nu maar hopen dat het goed blijft. s'Middags mijn zwembadvriendje Por op gehaald en naar Pattayapark gereden, een zwembad met een paar glijbanen en lauwwarm ondiep water, niet zo'n succes dus, volgende keer maar weer naar Mike's. Beam kwam s'avonds en we hebben samen naar de miss ladyboy verkiezing gekeken een heel spektakel.

Zo 11-04-04    Geen bijzonderheden op programma, heb wat aan mijn boek gewerkt en net toen ik dacht ik ga maar wat toeren werd Beam wakker, we hadden geen eten meer in huis dus bij een van de vele lokale restaurantjes wat gehaald. Er zijn er veel om ons een meestal gewoon woonhuizen waar in op de oprit gekookt word voor de buren die zelf ander werk hebben, koken doe je hier echt uit hobby en als je goed wil koken is het een dure aangelegenheid. An-fine het was dit keer niet te vreten en was ik blij dat ik wat eieren had meegenomen en Beam nog een Thaise omelet kon bakken. Hierna hebben Beam en ik erg lang over onze toekomst gesproken. Ik heb hem zelf wat Nederlands bij gebracht. Beam wil erg graag als het hem bevalt in Nederland blijven en proberen geld te verdienen voor zijn toekomst, dat praat je hem met zijn achtergrond waar het bezit van geld toch nog het verschil tussen leven en dood betekend niet zo gauw uit zijn hoofd. We zien wel waar het schip strand. Lekker een avond op stap, uit eten bij Thai-Thai restaurant misschien wel een idee voor Holland, net zoiets als die Chinese fastfood keten. Hierna boodschappen gedaan, en Beam heeft een voorraadje Thaise films (VCD á 80 eurocent per stuk ) ingeslagen op mijn aanraden, daar in Nederland niets van dit al aanwezig is en de avonden toch lang kunnen worden, aansluitend naar de film ( 50 proposels die Amerikanen worden steeds humoristischer ).Thuis gekomen alsnog een van de nieuwe films bekeken maar toen het tweede deel aan de beurt kwam ben ik af gehaakt.

Ma 12-04-04   Geen bijzonderheden, Thaise les, lampjes voor Sybrich opgehaald en huiselijkheden.

Di 13-04-04     Songkram, het Thaise nieuwjaars feest, we besluiten thuis te blijven, s'avonds wat zitten babbelen met de nieuwe vriend van mijn buurvrouw. Beam meld ineens dat hij naar een vriend gaat en ik meld hierop wat pissig dat ik dan ook wel op zoek ga naar iemand die met mij op stap wil, heftige ruzie tot gevolg, en we gaan beiden ons weegs, ik ben na 2 uur weer thuis en Beam meld zich de volgende ochtend om 8 uur, doodop.

Wo 14-04-04   We hebben de hele dag geslapen en om 3 uur opgestaan, Thaise les had ik afgezegd, we hoefden weinig meer uit te praten. s'Avonds na het eten uitgebreid met Beam over de toekomst gesproken, en afgesproken dat we in mei willen proberen te trouwen. Voor Beam is dit van grote betekenis en ik heb er begrip voor.

Do 15-04-04    De kogel is door de kerk, we willen in mei gaan trouwen. Het klinkt misschien gek uit mijn mond maar voor Beam is het toch een andere status ( hij komt uit het conservatieve zuiden) en ik heb er begrip voor. Als Nederland hem bevalt wil wij in augustus toch eerst samen in Nederland gaan wonen en wil hij werk zoeken, dus als iemand iets weet, we houden ons aanbevolen. Op weg naar Thaise les kreeg ik mijn eerste songkraam nat pak ( songkraam is een feest waar iedereen elkaar mag nat gooien, en is dus een dolle natte boel drie dagen lang, hebben die moffen die hier zitten weer wat om op te kankeren, want dat kunnen ze goed, ik noem ze niet voor niets mekkerziege) maar met 35° C is dat niet zo'n probleem, Beam kreeg s'avonds zijn laag toen hij naar de kapper ging. Om 8 uur heb ik Beam naar de bus naar Bangkok gebracht hij gaat morgen naar Pattalung ( zijn geboorte stad ) om de nodige papieren voor ons huwelijk op te halen.

Vrij 16-04-04  Vandaag geen Thaise les want mijn juf moest naar de dokter, heb dus nu eindelijk onze airco gerepareerd, hij deed het wel maar maakte af en toe veel lawaai, vervolgens op weg naar het strand, even bij mijn vriend Por langs maar die kreeg visite en kon niet mee, op het strand van Jomtien lagen twee catamarans en mij bloed begon te koken. Voor 12 euro per uur kon ik het niet laten en ben ik samen met de eigenaar naar Koh Lan gezeilt een schitterende tocht met heerlijke wind, warm water, en een gezellige maat om mee te kletsen.Mochten we toch in Thailand blijven staat een cat weer hoog op het verlanglijstje.

Za 17-04-04    Even het songkraam feest in me opgenomen, wat een spektakel, iedereen blijft maar water gooien. Hierna naar Mike swimmingpool, alsof ik nog geen water genoeg gezien heb. Nieuwe boeken gevonden bij de dolfinroundabout, heb voorlopig weer wat te lezen.

Zo 18-04-04    Zou vandaag naar het strand maar was bij Sukhumvitroad al kledder nat dus maar weer naar Mike swimmingpool.

Ma 19-04-04   Vandaag de laatste dag van het songkraam ( in heel Thailand slechts 3 dagen, in Chonburry, Pattaya een week, lang leve het toerisme) en dat is te merken, nu doet iedereen mee en voor ik de straat uit ben op weg naar Thaise les ben ik alweer doorweekt, gelukkig had ik mijn handdoek meegenomen en kon ik hierop zittend mijn Thaise lettertjes zetten, ik begin het langzaam te begrijpen, en volgens mij is mijn juf of alcoholiste of gewoon gestoord, want nu kan ik af en toe zelfs in het engels niet met haar praten, maar alle 42 medeklinkers van het Thaise alfabet heb ik geleerd! en de klinker tekens lukken ook al aardig. Verder vanwege het songkraam maar thuis gebleven.

Di 20-04-04    Geen bijzonderheden.

Wo 21-04-04   Aanmaning van de telefoonrekening in de bus, ik loop al een tijdje te zeuren tegen mijn buren of ze weten waar de rekeningen blijven maar ze antwoorden telkens maar "mai mie" oftewel hebben we niet weten we niet. Ik moet maar gewoon naar de telefoon companie met mijn aanmaning en die betalen, ik zeg nogal boos dat ik dat wijger en ze mij niet wijs moeten maken dat er 4 telefoonrekeningen zomaar verdwijnen, en als ik geen rekeningen krijg ik ze ook niet betaal en ze ook niet op mijn naam staan dus dat ik me helemaal niet druk maak en zij uiteindelijk de kosten moeten betalen, dit doet wonderen mijn buurvrouw beweegt zich gaat naar binnen toe en komt terug met twee rekeningen, helaas alle twee overtijd dus moet ik toch nog naar de office. "Mai pen rai" oftewel zij niet belangrijk.

Do 22-04-04    Eindelijk belt Beam hij komt vrijdag en heeft de papieren klaar. Tijdens Thaise les moet ik mijn juf dreigen en manipuleren om iets waaraan ze begonnen was verder uitgelegd te krijgen, ze heeft een eenvoudig Thais leesboek gevonden en vind het makkelijker als ik er lees, vandaar.

Vrij 23-04-04  Gelukkig mijn laatste Thaise les, ik heb alle lessen en het leesboek ingescanned en op CDrom gezet voor haar, ze wil hem op haar CD speler afspelen en begrijpt niet waarom dit niet kan, hier schiet mijn engels en Thai te kort. Mai pen rai!!!!. Beam meld zich om 10 uur en we kijken leker filmpie.

Za 24-04-04    Heerlijk huiselijk met Beam thuis. 

Zo 25-04-04    Winkelen met Beam benodigd erg veel geduld, we moesten een koffer en een jas kopen voor hem, na heel veel heen en weer gepraat laat hij drie koffers op een rij zetten en gaat dan een uur na piekeren welke hij nemen moet. Ik moet hem dan adviseren en vooral vragen beantwoorden waarvan ik zelf ook geen benul heb. Gelukkig komt er na een uur een beslissing, nu de jas nog ! Uiteindelijk na nog een handtas in de juiste kleur gevonden te hebben hijsen we ons op de motor en na wat gebalanceer komen we thuis.

Ma 26-04-04   Mijn motor houd zich de laatste tijd zo goed, dat ik besloten heb om vandaag weer naar Si-Rascha te gaan mooi weer mooie tocht, helaas vergeten mijn camera mee te nemen. Een werf bezocht waar ze hele mooie teakhouten schepen bouwen voor 20.000 euro, mischien wat voor mijn Cambodja avontuur.  s'Avonds nog even boodschappen gedaan met Beam.

Di 27-04-04    De telefoonrekeningen betaald, mijn companie papieren in orde, nog wat boodschappen gedaan en Beam zou s'avonds naar een vriend en ik zou nog op jacht naar schoenen, het is er geen van beiden van gekomen, we zijn gezellig samen thuis gebleven en hebben een hoop gepraat. s'Nachts kwam ik er achter dat de papieren die Beam gehaald heeft zowel door het Thaise ministerie van buza als wel door de ambassade gelegaliseerd dienen te worden, dat geeft Beam nog wat te doen de komende week.

Wo 28-04-04  De laatste dag van een wel heel mooie tijd, ik begin steeds meer te balen van de terug tocht maar ja om jullie allemaal weer te zien lijkt ook wel weer leuk. Na een telefoontje met de ambassade die het legaliseren bevestigde, een vertaalbureau gebeld en die regelen verder alles hopen we. Voor de laatste maal van mijn bad genoten. Nu nog pakken en op weg gaan we. 

D0 29-04-04   12 uur s'nachts zit nu op de airport en vertrek over een uur, vanmiddag om 16.30 hoop ik te landen, ik heb nu al heimwee. Beam gaat morgen de papieren regelen en komt dan volgende week maandag.